De tijd vliegt. Jammer genoeg.
Nog jammer genoeg geen werk kunnen vinden. Maar we geven de hoop niet op.
De trainingen vorderen gestaag. Nog 60 x de old form lopen en ik mag een test afleggen.
De reden voor het getal 100. Ze zeggen dat als je iets vaak (100x) oefent of doet je het mastert.
Ik kon natuurlijk ook kiezen voor een lager getal. Maar ja. Degene die mij kennen weten dat ik niet voor minder ga. En helemaal niet makkelijk.
Het begint langzamerhand weer kouder te worden. Ijspegels onder de vensterbank s'ochtends. Afgelopen weekend hele weekend regen. Niet zo fijn als je er door moet. Maar gelukkig zijn er paraplu's.
Wederom mocht ik het Koreaans nieuwjaar meemaken. Lekker een aantal dagen uitgerust.
Gezellige dagjes weg.
Schaatsen, bowlen, lekker eten.
En dan is er natuurlijk nog het nieuwjaarsgroeten.
Dit keer moest ik mee naar een klein dorpje. De geboorteplaats van kiyoung z'n vader. Na 3 uur rijden met snurkende personen om je heen eindelijk aangekomen. Op een gegeven moment hield de asfalt weg op. En kwam daar voor in de plaats een zandweg. Hobbel de bobbel nog een kilometer of 6. Eindelijk de benen strekken. Nadat de oudste zoon (kiyoungs vader) het eten klaar maakte boven een primitief vuurtje konden wij van het uitzicht genieten. Bergen aan je linkerkant. Bergen aan je rechterkant. Overal om je heen bergen. En dan voel je als mens zo klein en nietig.
En dan te horen krijgen dat dit geen grote bergen zijn. Pffffff. Nou voor mij wel.
De dumplings en Rice cake waren ondertussen gaar. Met fruit en gedroogde vis en een hete pan met dumplings en tteok een steile heuvel op klimmen. We hadden allemaal wat vast. Glibberen en proberen je recht te houden naar boven klimmen.
Het is dus als gewoonte in Korea om op nieuwjaar je ouders/grootouders te groeten. Dat wil zeggen. Het lievelings eten van je overleden ouders/grootouders mee te nemen. Klaar te maken en te presenteren. Je groet uitbrengen en 3 maal nederig buigen.
Omdat dit niet in onze cultuur is mocht ik het gelukkig overslaan.
Ik voelde me erg onhandigen misplaatst. En ik stond daar maar aan de zijkant toe te kijken.
Niet mijn ding. Ik probeer in alles me aan te passen. Maar dit. Nee. Dat gaat me niet lukken.
Respect is een zeer belangrijk iets hier.
Gelukkig hoefde ik me niet schuldig te voelen. En als het goed is hoef ik er niet nog een keer naar toe.
En om dan de blog af te sluiten
Voor degene die het nog niet gehoord hebben.
I'm getting married. Ja dat lees je daar goed. Ik ga trouwen. Als alles goed mag gaan hebben we datum vastgesteld op 20 augustus. En ja dit jaar.
Ik kan sommige gedachtens al lezen. Want geloof me. Ik heb verscheidene reacties gehoord. En geloof me, ze zijn niet allemaal positief. Maar gelukkig sommige reacties doen me goed. En zijn zeer positief.
Ik hoop toch dat mensen blij zullen zijn voor ons. Want wij zijn dat uitermate.
Het vergt nog aardig wat voorbereidingen.
Maar gelukkig is een Koreaanse bruiloft het makkelijkste. (Zo heb ik gelezen en gehoord)
Zorg dat je een goede weddinghall uitzoekt. Niet te duur. Want er zijn er verscheidenen hier. Datum vast stellen. Zeggen wat je wensen zijn.
Een Koreaanse bruiloft draait voornamelijk om eten, en veeeeeel eten. Buffet vorm.
De jurken ( meerderen natuurlijk) kunnen gehuurd worden. Want ja. Waarom ongelofelijk veel geld uitgeven aan een jurk die je maar 1 x draagt. De eerste jurk moet natuurlijk een moderne jurk zijn. Voor de ceremonie. En de 2e jurk wordt een traditionele hanbok. Voor de gene die niet weten wat voor soort jurk dat is. Let's google.
Deze is voor de traditionele ceremonie. Respect tonen aan de wederzijdse ouders. En beloven dat je voor altijd voor hun zoon/dochter zorgt en van hem of haar houdt.
Je gaat naar city hall, zorgen dat alle papieren in orde zijn. Tekenen.
Een dag of week of maand later sluit je de deal in een weddinghall.
Ja zeggen tegen elkaar en voor al je gasten.
Dan is het tijd voor eten. want je gaat nergens vandaan zonder gegeten te hebben.
In principe duurt een Koreaanse bruiloft niet zo lang. Hooguit 4 tot 5 uur heb ik me laten vertellen.
Maar goed. Dat was het dan alweer.
Schokkend nieuws?? Nou. Voor mij niet. Ik ben erg gelukkig. En ik hoop dat vele van jullie ook gelukkig voor ons zijn...
En natuurlijk voor de gene die er niet bij kunnen zijn in Korea. Natuurlijk houden we ook nog een feestje op Urk. Maar die datum weten we nog niet. Ligt een beetje aan de ticket prijzen.
Tot de volgende blog......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten