China

En ja hoor. Daar stond ik in de incheck balie na heel wat gezoek en lang heel lang wachten bij de immigratie van China. En dan moet je in t kleine beetje Chinees wat je nog verstaat uitleggen dat je een transfer hebt. Joepie....

Maar goed, incheckbalie. Terminal 2. Letterlijk aan de andere kant v h vliegveld..

Please put your suitcase on.

Uhhhhhhhhh suitcase.... Maar die zou toch gelijk doorgaan met de transfer band????? (Zo werd t me wel uitgelegd op Schiphol, je koffer gaat gelijk door naar de eindbestemming)

Nou niet dus. Kon ik weer een pokke stuk terug naar terminal 1. Fijn.

En na heel wat gezoek gevraag en gecheck, de zoveelste paspoort controle kon ik dan toch eindelijk weer bij de bagage band. En daar ging m'n koffer het zoveelste rondje. 

En weer door alle controle posten heen. Als je denkt dat Schiphol erg is, dan heb je nog nooit Shanghai meegemaakt. 

Na de zoveelste rij wachtenden voor me, me eerst opgefrist in de toiletten.

Want ja, 11 uur in een vliegtuig zitten en daarna nog van hot naar her te rennen doet niet veel goeds met je. Hahahaha 

Nu eerst een fatsoenlijke maaltijd besteld. Half Chinees half Koreaans. 

Lekker noodle soepje. Met Pepsi. Zucht. China is een pepsi land. Gelukkig duurt t niet lang meer en dan ga ik alweer boarden. 

Nog 1 uur 40 vliegen en dan zit het er alweer op. Het grootste gedeelte heb ik gehad gelukkig.

  

Nou. Ondertussen veilig geland. En alweer heerlijk gegeten. Samyapseol hmmmm nomnomnom heerlijk. 

Nu lekker al het vlieg gedoe van me afgedouchst. En ik zeg. Welterusten. Morgen weer een dag. 

Vertrek.

Zo. Daar gaan we weer.

Deze keer werd ik relaxed weggebracht naar Schiphol. 

Dat is toch een stuk makkelijker met koffers dan met de trein. Alhoewel dat ook wel weer wat heeft. 

Alles ingecheckt. Koffie gehaald. Check. Dit keer een Christmas special. Gingerbread latte. Best lekker al zeg ik het zelf. 

En nu wachten tot het tijd is om te boarden. 

Het grote vliegtuig staat te wachten en ondertussen worden de koffers en catering ingeladen. 

Nog een krap half uur en ik ben de komende 11 à 12 uur niet meer te bereiken. 

Deze keer wordt het een trip van 2 en halve maand. Met als grootste dag besteding Tai Chi. 

Het wordt hoog tijd dat ik zelf ook weer bijscholing krijg. 

Zodat ik straks mijn leerlingen ook weer meer kan leren. 

Ik zal proberen om iets meer en spannender te gaan bloggen. 

Maarre. Klaas. Ik ga geen eet uitdagingen aan. Hahahaha. Ik wil veel proberen. Maar sommige dingen gaan me gewoon een stapje te ver. 

Dus daar bedank ik voor. 

Nou. Dat was het dan maar, kan nu wel uitgebreid vertellen over hoe Schiphol is het laatste jaar ontzettend is gemoderniseerd. Maar dat moeten jullie zelf maar een keer ontdekken. 

Tot de volgende blog maar weer. 

Laatste dag

En dan is het alweer zover. 

De koffer staat gepakt. 

Laatste dingetjes gekocht. 

Vandaag staat in het teken van afscheid nemen. 

Niet een van de leukste dingen op mijn lijstje. 

Want veel mensen zijn me hier erg dierbaar geworden. 

Natuurlijk is dit afscheid niet definitief. 

Want ja. Als je tai chi les gaat geven moet je natuurlijk zelf ook een opfris cursus hebben. 

Dus moeten er weer plannen gemaakt worden voor mijn terugkeer. 

In deze 2 maanden heb ik ontzettend veel dingen geleerd. Zowel nieuwe dingen als oude dingen die nodig aan verbetering toe waren. 

Zelfs een aantal woorden Koreaans. Wat ontzettend moeilijk blijkt te zijn. 

Ik heb ontzettend genoten. Heel veel getraind. 

En als klap op de vuurpijl. 

Geslaagd voor mijn Taichi test. En, geslaagd voor m'n zwarte band. 

Mijn felbegeerde doel is bereikt. 

Iets wat ik al vanaf het begin van plan was. Maar door omstandigheden moest dat worden uitgesteld. 

Maar dan is het nu eindelijk het geval. En ik ben zo trots als een Pauw. 

Wel ja. Ik ben gewoon het eerste vrouwelijk lid van onze Urker hapkido vereniging met zwarte band. 

Dat is toch iets om trots op te zijn. Of niet dan???? Ik vind van wel. 

Ook kom ik terug met verschillende recepten uit de Koreaanse keuken. 

Deze staan natuurlijk ook op internet. Maar dat is lang niet zo goed als dat je uit eerste hand hebt. 

Van een echte Koreaanse vrouw. 

Dus degene die een proefje van de Koreaanse keuken willen, roept u maar, en proef. 

Heerlijk genieten. 

Vanavond is de laatste training. Nog even lekker volop trainen. 

Gezellig samenzijn, onderleiding van lekker eten en gezelligheid. 

En dan m'n laatste nacht (voorlopig) doorbrengen in de Hankimuye dojang. 

De wekker gaat morgen alweer vroeg. Heel vroeg. 

De rest van de dag nog op en top genieten. 

Voor de familie Ko nog wat afscheidscadeautjes gekocht. Voor alle goede zorgen en aandacht. 

Het afscheid wordt morgen zwaar. Want ja. Ze voelen toch ook als familie. Maar ook dat afscheid is niet definitief. Want master Ko en Samonime komen in Mei alweer 3 maanden naar Nederland. 

En daar zullen mijn Koreaanse kooklessen verder gaan. 

Nog meer om te leren en te onthouden. Gelukkig heb ik nu alles opgeschreven. Zodat ik het nooit meer vergeet. 

Nou beste mensen.  Tot snel maar weer. Op Nederlandse grond. :( 

Kimchi tijd. 

Felbegeerde certificaat 

De leraar van m'n leraar. Zeer goedd leermeester. Tot in de puntjes perfectie.  

Laatste loodjes.

Nou, het thuisfront kan beginnen met aftellen. Terwijl ik het nog super naar m'n zin heb, en het naar mijn idee veel te snel voorbij gaat. 

Deze week voor het eerst kennis gemaakt met een Koreaans badhuis (spa). 

Best wel eng hoor. Vooral als je weet dat je waarschijnlijk als enige buitenlandse vrouw tussen onbeperkt Koreaanse vrouwen in je geboortekleding moet badderen. 

Eenmaal binnen, ging die gedachte al heel snel uit m'n hoofd. Ik zal niet zeggen dat ik me compleet op m'n gemak voelde, maar t was minder eng dan ik dacht. 

Lekker in de sauna, heerlijke warme kruidige baden, lekker ontspannen en genieten. 

Want ja, als de rest al ziek is geweest, kon ik er op wachten dat ik het ook te pakken zou krijgen. De sauna deed me goed, en het was al snel tijd om elkaar boven in de gezamenlijke ruimte te ontmoeten. 

Een korte broek en een veel te groot shirt aan (spa rules) 

Eenmaal boven, kun je kiezen, massage stoel, zout sauna, een veel te heet en veel te kleine iglo 100 graden, op elkaar gepropt zitten en daar flink te gaan zweten. Pfffff. 

Ik heb het 4 minuten vol gehouden voordat ik niet meer normaal kon ademen. Veel te warm. Naar mijn idee lang genoeg. 

Voordat we weg gingen, nogmaals heerlijk in de warme baden. En toen was het jammer genoeg alweer tijd om weg te gaan. 

En daar de volgende morgen. Het leek alsof ik aangereden was door een vrachtwagen. Alles deed me zeer. Ja hoor. De sauna had alles losgemaakt. En ook ik was geveld. 

Maar er moesten dumplings gemaakt worden. Onder het toeziend oog van Samonime Mandu's (dumplings) maken. 

En lekker dat ze waren. Hmmmmmmm. Ook weer een recept om mee te nemen naar huis om het daar nog een paar keer te maken. 

De rest van de dag, geslapen, medicijnen gekregen en ingenomen, weer slapen.

De volgende dag, slapen, medicijnen, slapen, geen eetlust. 

Foei foei. 2 dagen gewoon helemaal niks kunnen doen. Gelukkig was het bij mij na 2 dagen bijna over. 

En wat heb ik lekker gegeten de 3 e dag. Rijstcake en Mandu's. Hmmm. Een van m'n favorieten. 

Gister ook nog rustig aangedaan. Nog wat aansterken en flink wat frisse lucht doet een mens goed. 

Vandaag weer beginnen met trainen. Terwijl Sehwan nog steeds ziek is, al bijna anderhalve week. Dus werd ik de afgelopen week getraind door Master Ko.

Als je denkt dat je diep genoeg staat, nee hoor, het kan nog veel dieper.

Ik wou eigenlijk wat gaan rondreizen in deze week, (nationale vakantie) maar jammer genoeg ging dat niet door, (ziek zwak en misselijk)

Dus dat moet ik dan maar een andere keer doen. Dus dat betekend dat ik nog vaker terug moet gaan om de rest van Korea te ontdekken. Cultureel en culinair. 

Overigens zie ik genoeg van Incheon en Seoul. 

Met de metro en auto kom je nog ergens. 

Nou, dat was het wel weer. Volgende week meer. En dan is mijn avontuur alweer voorbij. Jammer genoeg. Het gaat echt veel te snel voorbij. 

Maar nu eerst. ETEN 먹는 

Alweer een maand voorbij.

De tijd vliegt voorbij. Zelfs t thuisfront zegt. Je laatste 4 weken en dan kom je alweer naar huis. 

Jaa. Jammer genoeg wel. De tijd gaat zo snel. T vliegt om. Zo is t maandag en zo is t alweer zaterdag avond. En dat betekend FaceTime met de familie. De laatste weetjes en nieuwtjes over wat er gebeurt is op t dorp etc.

Wederom ga ik jullie niet vervelen met trainingsverhalen.  Want die zijn elke dag t zelfde. Dus dat bespaar ik jullie maar. Maar de trainingen vorderen gestaag. Zo zie je maar dat je altijd wel iets nieuws kan leren. 

Ik verveel me absoluut niet. Daar wordt wel voor gezorgd. En anders verzin ik zelf wel wat.

Gister heb ik een Seoul city Tour gehad van m'n nieuwe vriendinnetje. Seoul palace. Seoul city, en daar bij een heel bekend restaurant gegeten. We stonden in de rij. Zo druk was het daar. We moesten krap 10 min wachten tot er een tafeltje vrij kwam. Knie aan knie zitten met je buurman of buurvrouw. 

Maar toen we het eten kregen (1 min nadat we besteld hadden) had ik daar helemaal geen erg meer in. 

Zoooooooooo. Wat was dat lekker. Nou moet ik bekennen noodles en dumplings daar mag je me voor wakker maken. 😋😋😋 maar dit was wat aparts. Aan alle kanten hoor je mensen slurpen en je ziet ze gewoon genieten. 

Nou ik moet zeggen. T was het wachten meer dan waard. 

Na een volle buik zijn we lopende de heuvel op gegaan die leidde naar de cable cars die je binnen een paar minuten boven op de heuvel bij Seoul tower brengen. 

We waren niet de enige met dit idee. En omdat het zaterdag is was het vreselijke druk. 

Genoten van het uitzicht.  En nog een traditionele show gezien. Heel erg indrukwekkend. 

Toen was het tijd om te shoppen. Naar de meest bekende winkelstraat van Seoul. Insadong. Degene die vaker in Korea zijn geweest kennen deze straat wel. 

Weer genoeg beleefd zo op een dag. Moe maar voldaan terug naar de metro. En back home. 

Omdat ik gister vrij had gekregen van tak chi, van Se hwan moet ik vandaag mee naar Seoul. Naar de Taichi school waar hij les krijgt. En dan gelijk een uur of 4 achter elkaar tai chi les. 

Dan moet ik alleen zien terug te komen. Want na Taichi les moet Sehwan nog ergens privé les geven. En tja. K ga geen uren wachten in de kou totdat hij klaar is natuurlijk. Dus dan maar in m'n uppien terug zien te komen. Ik hoop dat dat goed gaat komen. Vast wel. Ik heb ergere dingen mee gemaakt. Dus dan komt dit wel goed. 

Deze week ook nog Koreaanse gerechten leren koken. 

Heeeeeeeeeeeeeeerlijk. Op en top genieten. 

Volgende week meer. 

 

2 e week alweer bijna voorbij.

En daar zijn we weer. De 3 e week nadert alweer. 

Wat gaat de tijd ook vlug. 

Mijn dagen zijn gevuld met trainen. Dus daar hoef ik niet veel over te vertellen. 

De Taichi lessen gaan zeer goed. 

Een ding kan ik je vertellen. Je krijgt er hele goeie beenspieren van. 

Man man. Als je er net mee begint. Oef. Dan trillen je benen als een gek als je aan t oefenen bent. 

Maar ook dat gaat over. Na 2 weken trillen mijn benen niet meer. 

Gister met Sehwan z'n Taichi vrienden de dag doorgebracht. 

We gingen China town weer bezoeken. Met daarbij ook een bezoek aan een Chinees restaurant. Wat ik er van kon opmaken was. Dat dit restaurant speciaal werd en wordt bezocht om z'n noodles and bean sauce. 

Toen hebben we Walmido onveilig gemaakt. Een amusement park aan de kade. Niet zo heel groot. Maar het was super gezellig. 

Ook nog een klein prijsje gewonnen met ballonnen kapot gooien met dartpijltjes. Geweldig. 

Nu al 2 zondagen doorgebracht in een Koreaanse kerk. Het gaat er zoveel anders dan het bij ons in de kerk. 

De dienst duurt vrij kort. Maar ja omdat het in het Koreaans is (En ik niet meer Koreaans versta dan een paar woordjes) lijkt het heel lang te duren. 

Na de dienst met z'n allen eten. Geweldig. 

Ik hoefde de 2 e dienst niet mee. En in plaats daar van ging ik helpen om voor morgen dingen klaar te zetten. Een soort van vrouwenochtend. 

Ik was wederom uitgenodigd om bij m'n nieuwe vriendin thuis te eten. En vorige week was dat omdat haar vader jarig was. En vandaag. Nou ja gewoon zomaar. 

Dit keer was het nog lekkerder dan vorige week.  Samgyeopsal-gui  삼겹살구이

In de basis. Gegrilde speklapjes met sla, speciale dipsaus, kimchi, daikon en paddenstoelen. Daar maak je een envelopje van. En je propt t gewoon in een keer in je mond. Gewoon meedoen zoals iedereen hier eet. (Behalve het smakken, dat wordt m voor mij niet.) 

Nou. Ik zou zeggen. Dat was het wel weer eventjes. Zoals ik al zei. Ik zal geen eindeloze trainingsverhalen vertellen. 

Binnenkort meer. 

Incheon

Zo. Daar zijn we dan weer. 

Even een update over de gang van zaken hierzo. 

In verband met jetlag in de ochtend niet zo veel getraind. 

Maar geen zorgen. Ik wordt flink aangepakt. 

In de ochtend zwaard technieken en aanpassingen. 

In de middag zelf trainen en s avonds eerst ruim anderhalf uur Taichi en daarna anderhalf uur zelfverdediging. 

Vandaag zijn we wezen shoppen. Een nieuwe warme hoodie gekocht. Want het is toch kouder dan ik had verwacht. 

Onder het lopen naar de winkels een nieuwe ontdekking gedaan. 

Zoals het normaal is in Nederland voor stelletjes om elkaar vast te houden of te knuffelen in het openbaar. Zo is het hier in Korea absoluut niet de gewoonste zaak van de wereld. Maar je wordt raar aangekeken. 

Onder het mom van koffie tijd. Zijn we de Starbucks in gelopen en daar heerlijk een lekkere bak koffie gedronken. Love it. 

Ook daar heb ik een cadeautje gekocht. De allereerste. Een nieuwe voor je verzameling Klaas. 

Tijdens het terug lopen naar de dojang nog iets opmerkelijks gezien. 

Als je denkt dat parkeren in het oude dorp bijna onmogelijk blijkt te zijn. 

Nou dan moet je het eerst hier nog eens zien. Probeer maar eens op een steile heuvel te parkeren en ook nog weer weg komen. Pffff.  Knap staaltje helling proef. 

Zo. Dat was het wel weer voor vandaag. Nog niet veel meegemaakt. Maar ja wat wil je. Zit hier nog maar een paar dagen. 

Dus. Volgende blog meer. 

Mijn slaap plek voor de komende weken. 

Nederland - Zuid Korea

Eindelijk is het dan zover. 

Kwart voor 7 ging de wekker. 

Maar ja. Mij kennende. 5 uur in de ochtend lig ik in m'n hoofd 7 x m'n koffer in en uit te pakken. 

Heb ik er nou daadwerkelijk alles inzitten. Ben ik niks vergeten? 

Nog een ontbijtje met m'n ouders. Een heerlijk zacht gekookt eitje. Precies zoals ik het wil. 

Vers sapje erbij. Man man wat een verwennerij. 

En daar stond Klaas om half 8 voor de deur. 

Die zo aardig was om me in Almere af te zetten zodat ik daar de trein kon pakken. Dank je wel daar nog voor. 😄

Knaken met koffers om ze in de trein te krijgen. Aangezien het maandagochtend was zat de trein overvol. Dus dan maar de koffers bij me. En op de trap zitten. Met een gedachte in m'n achterhoofd dat ik er dan ook makkelijker uit kan stappen. 

Eenmaal op Schiphol aangekomen verliep alles heel soepel. 

Vooraf inchecken heeft zo z'n voordelen. Koffer afgegeven. En deze x onder de 20 kg. 😝 hahahaha vorige ervaring Korea was 30 kg. Beetje overvol. Dus nu netjes aan de kilo's gehouden. 

Volgens mij had Schiphol geld over afgelopen jaren. 

Eindelijk ging de handbagage check eens heel vlot. Super de luxe. 

Eerste stop bij taxfree. Electronica winkel. Een charger gekocht. Want ik wil natuurlijk niet voor verrassingen komen te staan in t vliegtuig. Aangezien ik nog een aantal uren voor de boeg heb wil ik geen 0% zien staan bij mijn batterijbalkjes. 

Second stop. Starbucks. M'n voorlopig laatste goeie koffie. 

Christmas special toffee nut latte was heerlijk. Goeie keus geweest. Maar wel een mega suiker shot. 

München. Eventjes was ik ingedommeld. En met dat ik m'n ogen opendeed zag ik een wit Duitsland. Het zag er geweldig uit. Dit korte vluchtje ging vlekkeloos ben algauw stond ik op Duitse grond. Snel doorgelopen naar de transfer hal. Want ja je weet nooit hoe lang je moet lopen naar de volgende gate. 

Toch nog eventjes een stopcontact opgezocht voor de charger. Aangezien die nog niet helemaal vol is. 

Nog even de benen strekken voordat ik straks nog een ganse tijd opgesloten zit in een Airbus. 

En daar zit je dan tussen Koreanen en een handjevol Duitsers als enige Nederlandse. 

De vlucht begon rustig. Gelukkig nog wel een paar knippies gedaan. Oohhh jaa. Voor ik t vergeet. Het eten in t vliegtuig. Het klonk lekker. Maar dat was t absoluut niet. 😖

Maar ja we kennen allemaal wel het gevoel van turbulentie. Bleeehhhh laatste anderhalf uur schommelen in de lucht voelt niet zo goed. 

En toen was het eindelijk half 11 (Koreaanse tijd) en de landing werd ingezet. 

Gelukkig kwam mijn koffer voor de verandering ook eens gelijk op de band. Dus de uitgang opgezocht. 

Hier werd ik natuurlijk door Se hwan opgevangen. En met de bus naar de dojang. 

Onderweg nog van het uitzicht genoten. Want het is hier heerlijk weer. Zonnetje erbij maar wel koud. 

Eenmaal aangekomen in de dojang werd ik heeeeeeeeel erg hartelijk ontvangen door master ko en zijn vrouw. Die me vervolgens gelijk mee de keuken in roept om haar te helpen een heerlijke lunch op tafel te zetten. 

Koffers uitpakken en installeren. Wat we de rest van de dag gaan doen. Geen idee. Dat wordt nog een verrassing.